سیستم فدرال رزرو (FED) توسط کنگره ایالات متحده در ۱۹۱۳ تأسیس شد. اقدامات و سیاست‌های فدرال رزرو تأثیر عمده‌ای بر ارزش ارز دارد و بسیاری از معاملات که شامل دلار آمریکاست را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مقاله می‌توانید در مورد تاریخچه بانک مرکزی فدرال، تأثیر آن بر دلار و چگونگی معامله بر مبنای تصمیمات سیاست پولی فد اطلاعات کسب کنید.

فدرال رزرو چیست؟

سیستم رزروی فدرال که به عنوان فدرال رزرو (Federal Reserve) یا فد (FED) نیز شناخته می‌شود، سیستم بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا است که در ۲۳ دسامبر سال ۱۹۱۳، با تصویب قانون فدرال رزرو توسط کنگره ایجاد شد. این اتفاق پس از یک سری هراس مالی (به ویژه در سال ۱۹۰۷) رخ داد که منجر به تلاش برای کنترل مرکزی سیستم پولی شد. در طول سال‌های گذشته رویدادهایی مانند رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ یا رکودهای دیگر در دهه ۲۰۰۰ منجر به گسترش نقش‌ها و مسئولیت‌های سیستم Federal Reserve شده است.

کنگره ایالات متحده سه هدف کلیدی را برای سیاست پولی در قانون سیستم رزروی فدرال تعیین کرده است. حداکثر اشتغال، تثبیت قیمت‌ها و تعدیل در نرخ‌های بهره بلند مدت. از دو هدف اول عمدتا به عنوان ماموریت‌های دوگانه فدرال رزرو یاد می‌شود. وظایف سیستم رزروی فدرال در طی سال‌ها گسترش یافته و در حال حاضر شامل نظارت و تنظیم بانک‌ها، حفظ ثبات سیستم مالی و ارائه خدمات مالی به موسسات سپرده‌گذاری، دولت ایالات متحده و موسسات رسمی خارجی است. همچنین فدرال رزرو تحقیقات متعددی در زمینه اقتصاد انجام می‌دهد که آنها را به صورت کتاب بژ و یا پایگاه داده FRED منتشر می‌کند.

تاریخچه فدرال رزرو

تاریخچه فدرال رزرو به سال ۱۹۱۳ برمی‌گردد، زمانی که “قانون فدرال رزرو” توسط کنگره ایالات متحده به تصویب رسید و توسط رئیس‌جمهور وودرو ویلسون امضا شد. این اقدام در پاسخ به بحران‌های مالی مکرر و ناپایداری اقتصادی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم انجام شد. فدرال رزرو به عنوان یک سیستم بانکی مرکزی متشکل از دوازده بانک منطقه‌ای طراحی شد تا نظارت و کنترل بیشتری بر عرضه پول و سیستم بانکی کشور اعمال کند.

در دهه‌های بعد، نقش فدرال رزرو در اقتصاد آمریکا افزایش یافت. در طول دوره رکود بزرگ در دهه ۱۹۳۰، فدرال رزرو نقش مهمی در تلاش‌های دولت برای تثبیت اقتصاد بازی کرد. قانون بانکداری سال ۱۹۳۵، اصلاحات بیشتری در ساختار و عملکرد فدرال رزرو ایجاد کرد و به آن اختیارات بیشتری در تنظیم سیاست‌های پولی داد.

پس از جنگ جهانی دوم، فدرال رزرو با چالش‌های جدیدی مانند کنترل تورم و مدیریت رشد اقتصادی مواجه شد. در دهه ۱۹۷۰، با بحران نفتی و رکود تورمی، نقش فدرال رزرو در سیاست‌گذاری پولی اهمیت بیشتری پیدا کرد. سیاست‌های پولی سختگیرانه رئیس وقت فدرال رزرو، پل ولکر، در کاهش تورم نقش مهمی داشت.

در اوایل قرن بیست و یکم، فدرال رزرو با بحران مالی ۲۰۰۸ مواجه شد، که منجر به اتخاذ سیاست‌های پولی انبساطی شدید و اجرای برنامه‌های خرید دارایی برای تثبیت سیستم مالی شد. این اقدامات، که به عنوان تسهیل کمی شناخته می‌شوند، به عنوان بخشی از تلاش‌های فدرال رزرو برای احیای اقتصاد پس از رکود بزرگ مورد توجه قرار گرفتند.

تاریخچه فدرال رزرو نشان‌دهنده تطبیق و تغییرات مداوم این نهاد با شرایط اقتصادی و مالی مختلف است. از زمان تأسیس تا کنون، فدرال رزرو نقش حیاتی در تنظیم و هدایت سیاست‌های پولی و حمایت از ثبات اقتصادی در ایالات متحده ایفا کرده است.

اهداف فدرال رزرو

همانطور که گفته شد انگیزه اصلی برای ایجاد سیستم رزروی فدرال، رسیدگی به هراس بانکی بود. با این حال در طی زمان وظایف این نهاد گسترش پیدا کرده است. در حال حاضر وظایف فدرال رزرو عبارت‌اند از:

• رفع مشکل هراس بانکی
• خدمت به عنوان یک بانک مرکزی برای ایالات متحده
• ایجاد تعادل بین منافع خصوصی بانک‌ها و مسئولیت متمرکز دولت
  • نظارت بر موسسات بانکی
  • حمایت از حقوق مصرف کنندگان
• مدیریت عرضه پول کشور از طریق سیاست‌های پولی برای دستیابی به اهداف گاه متناقض
  • حداکثر اشتغال
  • ثبات قیمت‌ها از جمله جلوگیری از تورم مثبت یا منفی
  • مدیریت نرخ بهره بلند مدت
• ارائه خدمات مالی به مؤسسات سپرده‌گذاری، دولت ایالات متحده و مؤسسات رسمی خارجی، از جمله ایفای نقش عمده در سیستم پرداخت کشور
  • تسهیل مبادله پرداخت‌ها بین مناطق
  • پاسخگویی به نیازهای نقدینگی محلی
• تقویت جایگاه ایالات متحده در اقتصاد جهانی

بررسی وظایف فدرال رزرو

جلوگیری از هراس بانکی

موسسات بانکی در ایالات متحده ملزم به نگهداری ذخایر هستند. این ذخایر، ارز و سپرده‌هایی است که بانک‌ها در اختیار دارند و معمولاً تنها کسری از کل طلب بانک‌ها از مشتریان است. این یک روش بانکداری است که به بانکداری با ذخایر کسری معروف است. در نتیجه، بانک‌ها معمولاً بیشتر از سپرده سپرده‌گذاران وام می‌دهند که یعنی اگر تمام افرادی که در بانک حساب دارند، قصد برداشت پول خود را داشته باشند، بانک نمی‌تواند تمام این پول را باز پس بدهد.

این اتفاق در موارد نادری رخ می‌دهد و منجر به  هراس بانکی می‌شود که مشکلات اجتماعی و اقتصادی زیادی ایجاد می‌کند. سیستم رزروی فدرال برای جلوگیری یا به حداقل رساندن هراس بانکی، طراحی شده است. بسیاری از اقتصاددانان معتقدند یکی از دلایل هراس بانکی در دهه ۱۹۲۹ که در نهایت با تعطیلی گسترده تمام بانک‌ها خاتمه یافت، عدم حمایت سیستم رزروی فدرال از بانک‌های کوچک بود.

سیستم شفاف برای چک‌ها

از آنجایی که برخی از بانک‌ها در زمان عدم اطمینان اقتصادی از تسویه چک‌های بانک‌های دیگر خودداری می‌کنند، یک سیستم تسویه چک در فدرال رزرو ایجاد شد. این سیستم به بانک‌ها اجازه می‌داد تا بدون مشکل چک‌های خود را ایجاد کرده و آنها را با سایر بانک‌ها تهاتر کنند. بدین ترتیب سیستم رزروی فدرال علاوه بر ایجاد یک ارز کشسان، (ارزی که در سراسر کشور مطابق با شرایط اقتصادی افزایش یا کاهش یابد) یک سیستم جامع، کارآمد و عادلانه برای تسویه چک‌ها ایجاد کرد.

آخرین وام‌دهنده

در ایالات متحده، فدرال رزرو به عنوان آخرین وام دهنده برای مؤسساتی عمل می‌کند که نمی‌توانند از هیچ جای دیگر اعتبار دریافت کنند و سقوط آنها پیامدهای جدی برای اقتصاد خواهد داشت. این نقش را پیش از شروع به کار سیستم رزروی فدرال، خانه‌های تسویه حساب بر عهده داشتند.

کاهش نوسانات

سیستم رزروی فدرال از طریق عملیات اعتباری خود، نقدینگی را در اختیار بانک‌ها قرار می‌دهد تا نیازهای کوتاه مدت ناشی از نوسانات فصلی در سپرده‌ها یا برداشت‌های غیرمنتظره را برآورده کنند. نقدینگی بلندمدت نیز ممکن است در شرایط استثنایی ایجاد شود. نرخی که فدرال رزرو برای این وام‌ها دریافت می‌کند، نرخ تنزیل نامیده می‌شود.

بانک دولتی

فدرال رزرو در نقش خود به عنوان بانک مرکزی ایالات متحده، برای ادارات دولتی نیز به عنوان یک بانک عمل می‌کند. درست مانند افرادی که در حساب‌های بانکی سپرده دارند، وزارت خزانه‌داری نیز نزد بانک مرکزی حساب دارد که مالیات‌های فدرال به‌ آن واریز شده و پرداخت‌های دولتی از آن خارج می‌شود. همچنین سیستم رزروی فدرال موظف است ضرب سکه و چاپ اسکناس را انجام دهد.

وجوه فدرال

وجوه فدرال همان تراز ذخایر (یا سپرده‌های سیستم رزروی فدرال) است که بانک‌های خصوصی آن را نزد بانک فدرال رزرو محلی خود نگه می‌دارند. هدف از نگه‌داری این وجوه نزد فدرال رزرو ایجاد مکانیسمی برای وام دادن بانک‌های خصوصی به یکدیگر است. این بازار نقش مهمی در سیستم رزروی فدرال دارد، زیرا این بازار به عنوان پایه‌ای برای سیاست‌های پولی سیستم رزروی فدرال استفاده می‌شود. بانک‌های خصوصی که مازاد ذخایر داشته باشند، می‌توانند آن را نزد فدرال رزرو قرار داده و بانک‌هایی که کسری ذخایر داشته باشند، می‌توانند از سیستم رزروی فدرال وام بگیرند، فدرال رزرو نیز می‌تواند با تعیین نرخ وام‌ستان و وام‌دهی در این سیستم و همچنین میزان وجوه در سیستم، سیاست‌های پولی را تنظیم کند.

تنظیم مقررات بانکی

سیستم رزروی فدرال تلاش خود را می‌کند تا بانک‌ها و سایر شرکت‌ها در سیستم مالی نتوانند فلسفه رقابت را خدشه دار کنند. با این حال این کار نسبتاً مشکلی است چرا که اعضای فدرال رزرو توسط دولت انتخاب شده و توسط مجلس تأیید می‌شوند بنابراین ممکن است تضاد منافعی میان دولت و بخش خصوصی ایجاد شود. با این حال، ساختار خصوصی-متمرکز فدرال رزرو این امکان را به این نهاد می‌دهد که تا حد امکان به دور از منافع دولتی اقدام به تنظیم مقررات برای بخش خصوصی کند. سیستم رزروی فدرال وظیفه نظارت بر بانک‌ها و همچنین بانک‌های فدرال رزرو منطقه‌ای را دارد تا اطمینان حاصل کند بانک‌های فدرال رزرو منطقه‌ای نیز از وظیفه اصلی خود منحرف نمی‌شوند.

با این حال، خود فدرال رزرو نیز توسط ادره حسابرسی دولت یا GAO حسابرسی می‌شود. این نهاد اختیاری برای حسابرسی پردازش چک‌ها، ارزهای ذخیره شده و محموله‌ها در کنار برخی دیگر از وظایف نظارتی و بازرسی را دارد.

سیستم پرداخت ملی

سیستم رزروی فدرال در عملکرد سیستم پرداخت ایالات متحده نیز نقش دارد. دوازده بانک منطقه‌ای فدرال رزرو خدمات بانکی را به مؤسسات سپرده‌گذاری و دولت فدرال ارائه می‌کنند. این خدمات شامل جمع آوری چک‌ها، انتقال الکترونیکی وجوه، توزیع و دریافت ارز و سکه می‌باشد. در سال ۱۹۸۰، کنگره با تصویب قانون مقررت‌زدایی و کنترل پولی موسسات سپرده‌گذاری تایید کرد که سیستم رزروی فدرال باید یک سیستم کارآمد پرداخت در سراسر کشور ایجاد و ترویج کند. این قانون همه مؤسسات سپرده‌گذاری را مشمول رعایت الزامات ذخیره‌ای کرد و به آنها امکان دسترسی برابر به خدمات پرداخت فدرال رزرو را داد.

ساختار فدرال رزرو

بانک فدرال،هم یک نهاد خصوصی و هم دولتی است. هیئت مدیره شامل یک سازمان دولتی است، در حالی که خود بانک‌ها مانند شرکت‌های خصوصی ساختار یافته‌اند – بانک‌های عضو سهام دارند و سود سهام دریافت می‌کنند.

از اوت ۲۰۱۹، رئیس فدرال رزرو جروم پاول است که از پنجم فوریه ۲۰۱۸ در این دفتر فعالیت دارد. او ۱۶امین شخصی است که این سمت را به عهده داشته است و برای دوره ۴ ساله خدمت خواهد کرد. قبل از انتصاب به سمت ریاست، آقای پاول از ۲۵ ماه مه ۲۰۱۲ به عنوان عضو هیئت مدیره مشغول به کار بود. وی همچنین در حال حاضر به عنوان رئیس کمیته فدرال عملیات بازار باز فعالیت می‌کند و ناظر بر سیاست های پولی است.

ساختار سیستم رزروی فدرال، هم خصوصی و هم عمومی است. به طوری که اگرچه نوعی ساختار دولتی محسوب می‌شود اما نیازی به بودجه عمومی ندارد و می‌تواند  مستقل از دولت نیز به کار خود ادامه دهد. سیستم رزروی فدرال از چندین لایه تشکیل شده است. بالاترین مقام این نهاد، هیئت حکام یا هیئت مدیره است که توسط رئیس جمهور منصوب می‌شوند. همچنین فدرال رزرو ۱۲ بانک منطقه‌ای دارد که در شهرهای سراسر کشور وظیفه نظارت بر بانک‌های تجاری خصوصی را بر عهده دارند. بانک‌های تجاری دارای مجوز ملی، ملزم به نگهداری سهام بانک فدرال رزرو منطقه خود هستند و می‌توانند برخی از اعضای هیئت مدیره بانک مرکزی منطقه خود را انتخاب کنند.

به طور کلی فدرال رزرو از چهار جز‌ء اصلی تشکیل شده است. اول هیئت مدیره فدرال رزرو، دوم کمیته بازار باز فدرال، سوم دوازده بانک فدرال رزرو منطقه‌ای و چهارم بانک‌های عضو فدرال در سراسر کشور که هرکدام در درجات مختلفی از قدرت قرار دارند.

هیئت مدیره فدرال رزرو:

هیئت مدیره فدرال رزرو شامل هفت فرد است که نظارت و تنظیم‌گری بر سیستم بانکی ایالات متحده را بر عهده دارند. این افراد توسط رئیس جمهور ایالات متحده انتخاب و توسط سنا برای دوره‌های ۴ ساله تأیید می‌شوند.

دوره‌های خدمت، هر دو سال یکبار و در اول فوریه سال‌های زوج آغاز می‌شود و اعضایی که یک دوره کامل را خدمت کرده‌اند نمی‌توانند برای دوره دوم نامزد شوند. اعضای هیئت مدیره پس از انقضای مدت مسئولیت خود تا تعیین جانشینان و احراز صلاحیت آنها توسط سنا به کار خود ادامه خواهند داد.

رئیس جمهور نمی‌تواند اعضای هیئت مدیره را برکنار کند، مگر در شرایط خاص که در قانون پیش‌بینی شده است. هیئت مدیره موظف است هر سال گزارشی از عملکرد خود را به رئیس مجلس نمایندگان ارائه کند و کمیته پولی و بانکی سنا به صورت ماهانه (و یا هر زمان که اعضای کمیته صلاح دانستند) می‌تواند اعضای هیئت مدیره فدرال رزرو را برای ارائه توضیحات به سنا فرا بخواند.

رئیس و نایب رئیس توسط رئیس جمهور از بین رؤسای فدرال رزرو منطقه‌ای منصوب می‌شوند. دوره خدمت آنها چهار ساله است و می‌توانند برای دو دوره متوالی نامزد شوند:

لیست اعضای هیئت مدیره فدرال رزرو:

کمیته بازار آزاد یا FOMC

کمیته بازار آزاد یا FOMC وظیفه تعیین سیاست‌های پولی سیستم رزروی فدرال را بر عهده دارد. این کمیته شامل هفت عضو هیئت مدیره فدرال رزرو و دوازده رئیس بانک‌های فدرال رزرو منطقه‌ای است که از این دوازده نفر تنها پنج نفر در هر سال حق رأی دارند. رئیس فدرال رزرو نیویورک به صورت دائمی حق رأی دارد و چهار نفر دیگر به صورت دوره‌ای از بین ۱۱ رئیس سیستم رزروی فدرال دیگر انتخاب می‌شوند. ۱۱ عضو سیستم رزروی فدرال منطقه‌ای به صورت چرخشی هر سال با یکدیگر تعویض می‌شوند. فدرال رزروهایی که حق رأی‌ آنها با یکدیگر تعویض می‌شوند به قرار زیر است:

• کلیولند و شیکاگو
• فیلادلفیا، ریچموند و بوستون
• دالاس، سنت لوئیس و آتلانتا
• مینیاپولیس، سان فرانسیسکو و کانزاس سیتی

حق رأی‌ها در سال‌های آتی نیز به صورت زیر است:

۲۰۲۵
 شیکاگو، بوستون، سنت لوئیس، کانزاس سیتی 

اعضای جایگزین :
کلیولند، فیلادلفیا، دالاس، مینیاپولیس

۲۰۲۶

کلیولند، دالاس، مینیاپولی، فیلادلفیا

شیکاگو، ریچموند، آتلانتا، سن فرانسیسکو

ابزار اصلی FOMC برای تاثیر بر بازار، عملیات بازار باز است. این عملیات بر میزان دسترسی مؤسسات سپرده‌گذاری بر وجوه فدرال رزرو تاثیر می‌گذارد و در نتیجه شرایط کلی پولی و اعتباری را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. همچنین این کمیته عملیات انجام شده توسط فدرال رزرو در بازارهای ارز را هدایت می‌کند. برای هر تصمیم، این کمیته باید به اجماع برسد. این کمیته معمولاً هر سال ۸ جلسه برگزار می‌کند. در کنار آن هشت بار دیگر نیز جلسات تلفنی تشکیل می‌شود. با این حال، اعضا می‌توانند در صورت نیاز جلسات بیشتری برگزار کنند.

فدرال رزروهای منطقه‌ای

۱۲ بانک فدرال رزرو وجود دارد که هریک مسئول بانک‌های عضو واقع در منطقه خود هستند. این دوازده منطقه به قرار زیر است:

اندازه هر منطقه بر اساس توزیع جمعیت تعیین شده است. اساسنامه هر بانک فدرال رزرو طبق قانون تعیین شده است و توسط بانک‌های عضو قابل تغییر نیست. با این حال، بانک‌های عضو، شش نفر از نه عضو هیئت مدیره بانک‌های فدرال رزرو منطقه‌ای را تعیین می‌کنند.

هر فدرال رزرو منطقه‌ای یک رئیس دارد که مدیر اجرایی آن است، این فرد توسط هیئت مدیره بانک خود معرفی می‌شود، اما این نامزدی منوط به تایید هیئت مدیره فدرال رزرو است. روسای منطقه‌ای در دوره‌های پنج ساله خدمت می‌کنند و می‌توانند دوبار نامزد شوند.

هیئت مدیره بانک‌های منطقه ای از ۹ عضو تشکیل شده است. اعضا به سه کلاس A، B و C تقسیم می‌شوند. در هر کلاس، سه عضو هیئت مدیره وجود دارد. اعضای کلاس A توسط بانک‌های منطقه‌ای انتخاب می‌شود. بانک‌های منطقه‌ای نیز به سه دسته بزرگ، متوسط و کوچک تقسیم می‌شوند. هر دسته سه عضو از کلاس A را انتخاب می‌کند. اعضای کلاس B نیز به همین صورت انتخاب می‌شود اما تفاوت این است که اعضای کلاس A باید منافع بانک‌ها را نمایندگی کنند اما اعضای کلاس B منافع عمومی را مدیریت می‌کنند. اعضای کلاس C توسط هیئت مدیره سیستم رزروی فدرال و برای نمایندگی منافع عمومی انتخاب می‌شوند.

بانک‌های عضو

بانک‌های عضو فدرال رزرو، مؤسسات خصوصی‌ای هستند که در بانک فدرال رزرو منطقه‌ای خود دارای سهام هستند. همه بانک‌های دارای مجوز ملی در یکی از بانک‌های فدرال رزرو سهام دارند. مقدار سهامی که یک بانک عضور باید در اختیار داشته باشد، معادل سه درصد از مجموع سرمایه و مازاد آن است. با این حال، نگهداری سهام در بانک فدرال رزرو مانند داشتن سهام یک شرکت سهامی عام نیست. بانک‌ها نمی‌توانند این سهام را بفروشند یا داد و ستد کنند. همچنین بانک‌های عضو، به دلیل داشتن این سهام، نمی‌توانند ادعای کنترل بر فدرال رزرو داشته باشند.

اما فدرال رزرو موظف است سود سالانه خود را بین بانک‌های عضو تقسیم کند. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۵، بانک‌های سیستم رزروی فدرال حدود ۱۰۰ میلیارد دلار سود کسب کردند و ۲.۵ میلیارد دلار آن را به بانک‌های عضو پرداخت کرده و باقی‌مانده را به خزانه‌داری ایالات متحده بازگرداندند.

طبق آخرین اطلاعات، حدود ۳۸ درصد از بانک‌های ایالات متحده عضو بانک فدرال رزرو منطقه‌ای خود هستند.

سیاست‌های پولی فدرال رزرو

سیاست‌های پولی مجموعه اقداماتی است که بانک‌های مرکزی مانند فدرال رزرو برای تأثیرگذاری بر هزینه پول و اعتبار انجام می‌دهند تا اهداف مشخص اقتصادی را پیش ببرند. هدف سیستم رزروی فدرال از انجام این اقدامات در وهله اول کنترل تورم و کاهش بیکاری است با این حال اهداف ثانویه دیگری از جمله بهبود رشد اقتصادی و… را نیز دنبال می‌کند.

سه ابزار اصلی برای سیاست‌های پولی وجود دارد که فدرال رزرو از آنها برای تاثیرگذاری بر میزان ذخایر در بانک‌های خصوصی استفاده می‌کند:

نرخ وجوه فدرال رزرو عملیات بازار باز

سیستم رزروی فدرال سیاست‌های پولی را عمدتاً با هدف قرار دادن نرخ وجوه فدرال اجرا می‌کند. نرخ وجوه فدرال نرخ بهره‌ای که بانک‌ها برای وام‌های یک شبه پرداخت می‌کنند. این نرخ اگرچه توسط بازار تعیین می‌شود اما فدرال رزرو می‌تواند با افزودن یا کاستن عرضه پول به بازار بین بانکی آن را کاهش یا افزایش دهد.

عملیات بازار باز به سیستم رزروی فدرال اجازه می‌دهد تا مقدار پول در سیستم بانکی را برای رسیدن به اهداف دوگانه خود (کاهش بیکاری و تورم) متعادل کند. این عملیات از طریق خرید و فروش اوراق خزانه‌داری انجام می‌شود. فدرال رزرو اوراق خزانه‌داری را از نمایندگی‌های اصلی خود خریداری می‌کند و به این ترتیب نقدینگی در بازار بین بانکی را افزایش می‌دهد که منجر به کاهش نرخ وجوه فدرال می‌شود. در طرف دیگر با فروش این اوراق می‌تواند نرخ وجوه فدرال را افزایش دهد چرا که نقدینگی در بازار کاهش می‌یابد.

قراردادهای بازخرید

از آنجایی که مداخله فدرال رزرو در بازار بین بانکی موقتی و کوتاه مدت است، این مداخله از طریق قراردادهای بازخرید انجام می‌شود. این قراردادها که به طور خلاصه به آنها ریپو گفته می‌شود، وام‌های کوتاه مدتی هستند که با وثیقه اوراق خزانه‌داری و توسط فدرال رزرو ارائه می‌شوند. بانک‌ها تعهد می‌کنند که اوراق خزانه‌داری را در ازای مبلغ مشخصی وام کوتاه مدت به خزانه‌داری بسپارند و سپس این اوراق را در زمان مشخص و با قیمت مشخص بازخرید کنند.

نرخ تنزیل

نرخ تنزیل، که به نرخ سیاستی نیز معروف است، میزان بهره‌ای است که بانک‌های عضو برای وام‌های یک شبه مستقیماً از فدرال رزرو می‌گیرند. این نرخ معمولاً ۱۰۰ نقطه پایه بالاتر از نرخ هدف وجوه فدرال است. دلیل بالا بودن این نرخ آن است که بانک‌ها قبل از استفاده از آن به دنبال منابع مالی جایگزین باشند. بانک مرکزی اروپا این نرخ را به عنوان «تسهیلات وام نهایی» معرفی می‌کند.

الزامات ذخیره‌ای

یکی دیگر از ابزارهای فدرال رزرو، الزامات ذخیره‌ای است. این الزامات نسبت ذخیره مورد نیازی است که بانک‌ها باید در ازای بدهی‌های خود داشته باشند تا بانک‌ها نتوانند به صورت بی‌پروا وام‌دهی کنند. بدون این الزامات، بانک‌ها برای وام‌دهی نیاز به هیچ ذخیره‌ای ندارند و می‌توانند بدون داشتن حتی یک دلار پول، میلیاردها دلار وام بدهند.

سازوکار به این صورت است که بانک‌ها در ازای هر وامی که می‌دهند، یک وثیقه دریافت می‌کنند. در نتیجه ترازنامه آنها متعادل باقی می‌ماند. هنگامی که وام بازپرداخت شد، می‌توانند وثیقه را از ترازنامه خالی کنند و بدین ترتیب بدون هیچ مشکلی می‌توانند وام دهی و وام‌ستانی کنند. در بحران مالی سال ۲۰۰۸، بانک‌ها وام‌های پرریسک زیادی داده بودند که منجر به بی‌ثباتی بازار اعتباری شد. در نتیجه فدرال رزرو الزامات ذخیره‌ای خود را شدیدتر کرد تا بانک‌ها نتوانند بدون بررسی ریسک وام‌ها، وام‌دهی کنند.

در مارس ۲۰۲۰، فدرال رزرو الزامات ذخیره‌ای بانک‌ها را برداشت تا در بحبوحه همه‌گیری کرونا، بانک‌ها بتوانند راحت‌تر وام بدهند. برداشته شدن این الزامات بدان معنی بود که بانک‌ها بدون توجه به میزان ذخیره‌ای که دارند می‌توانند وام بدهند. اگرچه این الزامات پس از بهبود همه‌گیری دوباره بازگردانده شد.

ابزار جدید

به منظور رسیدگی به مشکلات مربوط به بحران وام مسکن ایالات متحده، فدرال رزرو چندین ابزار جدید معرفی کرد. یکی از این ابزار، تسهیلات مزایده مدت‌دار (Term auction Facility) بود. همچنین ابزارهای دیگری مانند تسهیلات اوراق بهادار مدت دار (Term securities Lending Facility)، تسهیلات اعتباری واسطه اولیه (Primary Dealer Credit Facility) و تسهیلات سپرده مدت‌دار (Term deposit Facility) نیز معرفی شد که تعریف آنها در حوصله این مقاله نمی‌گنجد.

سود ذخایر

همانطور که گفته شد، مؤسسات مالی و بانک‌ها باید الزامات ذخیره‌ای را رعایت کنند و مقداری از ذخایر خود را نزد فدرال رزرو نگه‌داری کنند. سیستم رزروی فدرال نیز بر این ذخایر سود اعمال می‌کند. هنگامی که فدرال رزرو این سود را کاهش می‌دهد، بانک‌ها انگیزه دارند که «سپرده‌های مازاد» خود را از فدرال رزرو خارج کرده و در بازار بین بانکی معامله کنند. معمولا فدرال رزرو یک سقف و کف را برای نرخ وجوه فدرال تعیین می‌کند. پس از همه‌گیری کرونا این سقف و کف صفر درصد و ۰.۲۵ درصد بود. کمترین نرخ بهره‌ای که فدرال رزرو به عنوان کف وام‌دهی تعیین می‌کند، همان نرخ سود ذخایر است.

سیاست‌های کمی

تسهیل کمی یا QE در کنار سختگیری کمی یا QT دو ابزار دیگری است که فدرال رزرو از آنها برای تحریک اقتصاد یا ایجاد سیاست‌های انقباضی استفاده می‌کند. پس از ترکیدن حباب بازار مسکن، بازار اوراق بهادار با پشتوانه رهنی یا MBS  با مشکلات زیادی از جمله کمبود نقدینگی مواجه شد. فدرال رزرو در آن زمان برای بهبود وضعیت نقدینگی در این بازار اقدام به خرید اوراق بهادار با پشتوانه رهنی کرد. این بانک در مجموع ۱.۲۵ تریلیون دلار از این اوراق را خریداری کرد تا بازار وام‌های مسکن به حالت عادی باز گردد. همچنین این بانک در طی سال ۲۰۱۹ مقداری از این اوراق را در بازار به فروش رساند تا ترازنامه خود را کوچک کند.

به خرید اوراق بهادار توسط فدرال رزرو تسهیل کمی و به فروش آنها سختگیری کمی می‌گویند.

اختیارات کلیدی اقتصادی فدرال رزرو

سیاست‌‌های پولی ایالات متحده اصلی‌ترین اختیارات بانک فدرال رزرو است. اهداف قانونی این سیاست پولی توسط کنگره تشریح شده و عبارتند از:

• حداکثر اشتغال: سیاست پولی تعیین شده توسط FOMC باید اطمینان حاصل کند که نرخ بیکاری پائین بماند و در صورت لزوم برای تقویت اقتصاد تلاش می‌کند تا کسب‌وکارها شکوفا شوند، سود کسب کنند و کارمندان بیشتری را برای رشد استخدام کنند.

• ثبات قیمت: فدرال رزرو ثبات قیمت را به عنوان نرخ تورم ۲٪ در درازمدت تعریف می‌کند.

• تنظیم و تغییر نرخ بهره بلندمدت: این بند در کنار ثبات قیمت کار می‌کند – وقتی یک اقتصاد پایدار است، نرخ بهره بلند مدت در سطح متوسط باقی می‌ماند.

سیستم رزروی فدرال قصد دارد با تاثیرگذاری خود بر نرخ بهره و وضعیت کلی مالی، به اهداف سیاست پولی خود برسد. این امر می‌تواند منجر به نوسانات سریع دلار آمریکا در ساعات پیش از اعلامیه‌های فدرال رزرو و تغییر سیاست‌ها شود.

چگونه نرخ بهره بین بانکی (شبانه) بر دلار آمریکا تأثیر می‌گذارد؟

نرخ بهره فدرال رزرو که به‌عنوان نرخ بهره بین بانکی (یا نرخ بهره شبانه) نیز شناخته می‌شود، توسط هیئت مدیره سیستم رزروی فدرال تنظیم می‌شود. نرخ بهره فعلی و انتظارات از تغییر نرخ بهره در آینده می‌تواند هر دو بر ارزش دلار آمریکا تأثیر بگذارد. اگر معامله‌گران بتوانند تغییر نرخ بهره را بر اساس اطلاعیه‌های هیئت مدیره پیش‌بینی کنند، این امر می‌تواند باعث کاهش یا افزایش ارزش دلار در مقابل سایر ارزها شود.

سناریوهای زیر نشان می‌دهد که انتظارات بازار و نتایج محقق‌شده چگونه می‌تواند بر ارزش دلار تأثیر بگذارد:

همانطور که در نمودار زیر مشاهده می‌کنید، دلار در برابر ین به‌دلیل اعلام نرخ بهره بانک فدرال در دسامبر سال ۲۰۱۶ تقویت شد؛ زیرا انتظار می‌رفت نرخ بهره فدرال افزایش یابد. این جفت ارز در روز اعلام نرخ بهره، ۱۴ دسامبر ۲۰۱۶، به حدود ۱۱۸.۳۷۱ رسید.

نمودار جفت ارز USDJPY در تاریخ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۶

چگونه بر مبنای تصمیمات سیاست پولی فدرال رزرو ترید (معامله) کنیم؟

به منظور آماده بودن برای تصمیمات تغییر نرخ بهره، معامله‌گران باید این دو قدم اساسی را دنبال کنند:

۱. اخبار فدرال رزرو را پیگیر باشید. FOMC به صورت منظم هشت جلسه در سال برگزار می‌کند که در آن، سیاست‌ها و نرخ بهره مورد بحث و گفتگو قرار می‌گیرند. پیگیری اخبار پیش از این جلسات بهترین راه برای پیش‌بینی نرخ بهره و تصمیم‌گیری برای خرید یا فروش دلار است.

۲. پیگیر اخبار بازارها باشید. مطمئن باشید که این فقط شما نخواهید بود که درباره نرخ بهره حدس و گمان زده‌اید – پیش از جلسات و اطلاعیه های فدرال رزرو، بسیاری از معامله‌گران فارکس کاملاً پیگیر بوده و مراقب اتفاقاتی هستند که می‌افتند. پیش‌بینی‌های دیگران را دنبال کنید و به اندازه کافی آگاهی داشته باشید تا قدرت تصمیم‌گیری داشته باشید و منطق خود را درمقابل دیگران مقایسه کنید.

هیچ‌ روش کاملاً دقیقی برای پیش‌بینی تصمیمات نرخ بهره وجود ندارد و همواره موارد غافلگیرکننده‌ای پیش روی شما خواهد بود. همیشه محافظت از خود در معامله‌گری فارکس مهم است، بنابراین اطمینان حاصل کنید در ابتدای معامله، برای خود حد ضرر تعیین کرده‌اید تا وقتی که در خلاف جهت حرکت بازار قرار گرفتید، کمتر ضرر کنید.

به یاد داشته باشید که به برنامه معاملاتی خود پایبند باشید و هرگز معامله‌ای را انجام ندهید که نتوانید از پس زیان آن برآیید. معاملات می‌توانند در هرکدام از ممکن دو سمت پیش بروند. مهم نیست که چقدر احساس اطمینان می‌کنید که این روند به نفع شما عمل خواهد کرد. همیشه این احتمال وجود دارد که ضرر کنید.

متغیرهای اقتصادی فدرال رزرو

فدرال رزرو حجم زیادی از داده‌ها را ثبت و منتشر می‌کند. بخشی از این داده‌ها در وبسایت‌های مختلف متعلق به سیستم رزروی فدرال از جمله فدرال رزرو سنت لوئیس منتشر می‌شود. همچنین سیستم رزروی فدرال تحقیقات اقتصادی در ایالات متحده را مورد حمایت قرار می‌دهد. این وضعیت باعث شده است که مخالفانی مانند لارنس وایت بگویند فدرال رزرو با حمایت از محققان باعث می‌شود پژوهشگران کمتر تمایل به تحقیقاتی داشته باشند که وضعیت موجود را به چالش می‌کشد.

در ادامه چندین داده مهم را که توسط فدرال رزرو منتشر می‌شود، می‌آوریم:

دارایی خالص خانوارها و سازمان‌های غیرانتفاعی

ارزش خالص دارایی خانوارها و سازمان‌های غیر انتفاعی در گزارشی با عنوان جریان وجوه (Flow of Funds) منتشر می‌شود. این گزارش در پایان سه ماهه اول سال مالی ۲۰۱۴ ارزشی بالغ بر ۹۵.۵ تریلیون دلار را نشان می‌داد.

عرضه پول:

معیارهای عرضه پول، یکی دیگر از معیارهایی است که توسط فدرال رزرو منتشر می‌شود. در جدول زیر متداول‌ترین معیارهای عرضه پول را می‌بینید:

فدرال رزرو انتشار امار M3 را در مارس ۲۰۰۶ متوقف کرد و گفت که جمع‌آوری این داده‌ها هزینه زیادی دارد اما اطلاعات مفید قابل توجهی ارائه نمی‌دهد اما سه معیار دیگر همچنان به جزئیات ارائه می‌شود.

شاخص هزینه‌های مصرف‌کننده یا PCE

شاخص هزینه‌های مصرف کننده که به آن PCE نیز گفته می‌شود، یکی از معیارهای ارزش پول است. این شاخص در سراسر ایالات متحده از میانگین افزایش قیمت برای تمام مصارف شخصی محاسبه می‌شود. با استفاده از این داده‌ها می‌توان میزان تورم در ایالات متحده را سنجید

از آنجایی که یکی از نقش‌های اصلی سیستم رزروی فدرال، حفظ ثبات قیمت است، توانایی فدرال رزرو برای پایین نگه داشتن تورم در بلندمدت مستلزم داشتن یک معیار مطمئن و دقیق برای بررسی سطح تورم بسیار مهم است. فدرال رزرو هدف خود را نگه داشتن شاخص PCE بین محدوده ۱.۵ تا ۲ درصد قرار داده است.

ترازنامه فدرال رزرو

ترازنامه سیستم رزروی فدرال شامل مجموع دارایی‌های فدرال رزرو است. این ترازنامه طیف متنوعی از دارایی‌ها را در خود جای داده است. فدرال رزرو موظف است هر هفته یکبار بیانیه تلفیقی وضعیت همه بانک‌های سیستم رزروی فدرال را منتشر کند. در زیر روند رشد ترازنامه فدرال رزرو را مشاهده می‌کنید:

ترازنامه سیستم رزروی فدرال شامل مجموع دارایی‌های فدرال رزرو است

بودجه فدرال رزرو

در پورتفوی فدرال رزرو مقدار بسیار زیادی اوراق خزانه‌داری و سایر اوراق بهادار است که هرساله برای سیستم رزروی فدرال سودآوری دارند. عمده بودجه فدرال رزرو از سود سالانه این اوراق است. همچنین فدرال رزرو با دریافت سود از عملیات بازار باز در بازار بین بانکی نیز کسب درآمد می‌کند. هیئت مدیره سیستم رزروی فدرال هرسال یکبار گزارش بودجه خود را به کنگره ارائه می‌کند. فدرال رزروهای منطقه‌ای موظف هستند بخشی از سود سالانه خود را به عنوان سود سهام به سهامداران خود که همان بانک‌های عضو هستند بپردازند. هر مقدار درآمد اضافی که در سیستم رزروی فدرال ایجاد شود، باید به خزانه‌داری ایالات متحده عودت داده شود.

پورتفوی فدرال رزرو

نقش فدرال رزرو در مدیریت بحران‌های مالی

فدرال رزرو در طول تاریخ خود نقش مهمی در مدیریت و پاسخ به بحران‌های مالی ایفا کرده است. یکی از مهم‌ترین این نقش‌ها، در بحران مالی ۲۰۰۸ بود. در این بحران، فدرال رزرو با اتخاذ سیاست‌های پولی انبساطی و برنامه‌های خرید دارایی، تلاش کرد تا نقدینگی را افزایش دهد و از فروپاشی سیستم مالی جلوگیری کند. این اقدامات شامل کاهش نرخ بهره به نزدیک صفر و اجرای برنامه‌های تسهیل کمی بود که به منظور تزریق پول به اقتصاد و حمایت از بانک‌ها و موسسات مالی انجام شد.

در بحران‌های پیشین نیز، فدرال رزرو اقدامات مشابهی انجام داده است. به عنوان مثال، در دوران رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰، فدرال رزرو با کاهش نرخ بهره و تزریق نقدینگی به سیستم بانکی، تلاش کرد تا از بحران اقتصادی جلوگیری کند. با این حال، برخی معتقدند که اقدامات اولیه فدرال رزرو در این دوره ناکافی بود و نتوانست از عمق رکود جلوگیری کند.

فدرال رزرو همچنین در بحران‌های نفتی دهه ۱۹۷۰ و دوران رکود تورمی، نقش کلیدی داشت. در این دوره، فدرال رزرو با افزایش نرخ بهره تلاش کرد تا تورم را کنترل کند، اگرچه این اقدامات منجر به افزایش بیکاری و رکود اقتصادی شد. این تجارب نشان می‌دهد که تصمیم‌گیری‌های فدرال رزرو در مواجهه با بحران‌های مالی، همواره با چالش‌ها و پیامدهای پیچیده‌ای همراه بوده است.

در بحران همه‌گیری کووید-۱۹، فدرال رزرو با اتخاذ سیاست‌های پولی فوق‌العاده انبساطی، نرخ بهره را به صفر نزدیک کرد و برنامه‌های خرید دارایی‌های بزرگ‌مقیاس را آغاز کرد. این اقدامات برای حمایت از اقتصاد و جلوگیری از رکود عمیق انجام شد. همچنین، فدرال رزرو برنامه‌های وام‌دهی ویژه‌ای را برای حمایت از کسب‌وکارها و بازارهای مالی راه‌اندازی کرد.

پس از همه‌گیری، فدرال رزرو با چالش‌های جدیدی مانند تورم پس از جنگ روسیه و اوکراین مواجه شد. افزایش قیمت کالاها و اختلالات زنجیره تامین جهانی منجر به افزایش تورم شد. فدرال رزرو با افزایش تدریجی نرخ بهره و کاهش برنامه‌های خرید دارایی، تلاش کرد تا تورم را کنترل کند. این اقدامات به منظور کاهش تقاضا و تعدیل فشارهای قیمتی انجام شد، اما نگرانی‌هایی درباره تأثیرات این سیاست‌ها بر رشد اقتصادی و بیکاری نیز وجود داشت.

به طور کلی، نقش فدرال رزرو در مدیریت بحران‌های مالی بسیار حیاتی است و تصمیمات این نهاد می‌تواند تاثیرات گسترده‌ای بر اقتصاد ملی و جهانی داشته باشد. این نقش، همواره مورد بررسی و نقد قرار گرفته و درس‌های مهمی برای آینده سیاست‌های پولی به همراه داشته است.

فدرال رزرو چگونه پاسخگوی عملکردش است؟

سیستم رزروی فدرال به مردم و همچنین به کنگره ایالات متحده پاسخگو است. رئیس و مقامات فدرال رزرو در مقابل كنگره شهادت می‌دهند، در حالی كه سیستم تعیین سیاست‌های پولی به گونه‌ای طراحی شده است تا شفاف و بدون ابهام باشد. به‌منظور پاسخگویی، کمیته فدرال عملیات بازار باز (FOMC) پس از تمام جلسات سالیانه خود، بیانیه‌هایی را منتشر می‌کند. کلیه صورت‌های مالی نیز سالی یکبار به‌صورت مستقل به منظور جوابگویی مورد حسابرسی قرار می‌گیرد.

چالش‌ها و انتقادات

فدرال رزرو همواره با چالش‌ها و انتقادات مختلفی مواجه بوده است. یکی از بزرگترین چالش‌ها، توانایی پیش‌بینی و واکنش به تغییرات سریع اقتصادی است. سیاست‌های پولی فدرال رزرو می‌تواند تاثیرات گسترده‌ای بر اقتصاد داشته باشد و تصمیم‌گیری‌های اشتباه می‌تواند منجر به بحران‌های اقتصادی شود. برای مثال، برخی از منتقدان معتقدند که فدرال رزرو در دهه ۲۰۰۰ با حفظ نرخ بهره پایین، به ایجاد حباب در بازار مسکن و بحران مالی ۲۰۰۸ کمک کرد.

انتقاد دیگری که به فدرال رزرو وارد می‌شود، شفافیت و پاسخگویی این نهاد است. بسیاری از منتقدان بر این باورند که فدرال رزرو باید شفاف‌تر عمل کند و تصمیم‌گیری‌های خود را بهتر توضیح دهد. عدم شفافیت می‌تواند منجر به عدم اعتماد عمومی به این نهاد و سیاست‌های آن شود. علاوه بر این، برخی از سیاستمداران و اقتصاددانان معتقدند که فدرال رزرو قدرت بیش از حدی دارد و باید تحت نظارت بیشتری قرار گیرد.

فدرال رزرو همچنین با چالش‌هایی در تنظیم تورم و بیکاری مواجه است. تنظیم درست نرخ بهره برای کنترل تورم بدون افزایش بیکاری یکی از بزرگترین چالش‌های این نهاد است. در برخی موارد، تلاش‌های فدرال رزرو برای کنترل تورم منجر به رکود اقتصادی شده است، که به نوبه خود بیکاری را افزایش داده است. این تعادل‌سازی پیچیده و حساس، همواره مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد.

توصیه‌های ویژه برای معامله‌گران فارکس در مورد فدرال رزرو:

• معامله‌گران باید تحولات فدرال رزرو را پیگیر باشند و منتظر اعلامیه‌ها قبل و بعد از جلسات FOMC باشند.

• تقویم بانک مرکزی را برای تاریخ جلسات مهم نگاه کنید.

• دلار آمریکا یکی از ارزهایی است که به‌طور گسترده مورد معامله قرار می‌گیرد، اما این دلیل عاری از ریسک بودن آن نمی‌شود. از پتانسیل زیان‌دهی معاملات آگاه باشید و بدانید که در معامله هیچگونه ضمانتی برای موفقیت وجود ندارد.

• پیگیر سیاست‌های مالی به‌روز و تحولات کلی فدرال رزرو باشید. ارزش ارز و سیاست مالی به‌شدت به یکدیگر مرتبط هستند.

سؤالات متدوال